Het was maart 2021, een jaar na ons Covid-19-tijdperk, en liefste Freek kwam naar mij toe met zijn inmiddels beruchte ‘Ik kreeg bericht uit een haven. Als we een boot hebben, kunnen we een box krijgen.' Tot nu toe in ons leven hadden we het alleen maar over zeilen gehad, over hoe het zijn wens was en hoe hij serieus nadacht over de mogelijkheid om misschien weer een zeilboot te kopen. Misschien.

Maar hier waren we nu. Als je in de buurt van Amsterdam, Nederland, woont, zijn er onwijs veel mogelijkheden voor alles, zolang je maar bereid bent de prijs te betalen. De havens rond Amsterdam zijn vol, en als je geluk hebt een plekje te vinden, kom vooral met de goudstaven. Maar het toeval wilde dat Freek in een haven in Almere een box vond voor onze boot die we helemaal nog niet hadden. En de kans was te mooi om te laten liggen. In 15 minuten reden we naar de haven om onze box te bekijken in stormachtig, donker weer. Ik herinner me nog de eerste keer dat we daar stonden, kijkend naar een plekje in het water van 4 bij 9 meter die we net hadden gehuurd. Eng, maar schitterend.

Er was nu eigenlijk geen weg meer terug. De afgelopen jaren had Freek hints gegeven (of mij ronduit verteld) dat hij een zeilboot wilde kopen en de wereld rond wilde zeilen, op ontdekkingsreis wilde gaan. Ik had geen echte zeilervaring en voelde helemaal niet hetzelfde. Hoe zou ik ooit de wereld rond kunnen zeilen? Maar het zaadje was geplant, en hier waren we, actief op zoek naar een zeilboot om in onze haven te leggen.

We hadden een paar weken de tijd om een ​​geschikte boot te vinden, dus in de ochtend pleegden we telefoontjes en in de middag reden we heel Nederland door. In totaal hebben we zeven of acht boten gezien, variërend van heel leeg, tot heel druk en heel oud tot iets minder oud. Uiteindelijk zijn we uitgekomen op een Eyghtene 24 (7,3 meter) in Rotterdam. Een mooie boot uit (ongeveer) 1984 genaamd Bolle, omdat ze lekker breed is. Met een klein hutje waarin we konden slapen en een beetje konden koken, met een klein toilet en wat ruimte om te relaxen. Perfect voor beginnende zeilbootbezitters.

Dus nu hadden we een boot, een box waarin de boot kon leven en een droom die met het verstrijken van de dag meer tot leven kwam. Ik zag mezelf nog steeds niet de wereld rondzeilen, maar dat zou nog jaren duren. Onze eerste stap zou zijn om Bolle naar Almere te varen. Stap voor stap.

De vader van Freek kwam mee in het eerste weekend van april 2021. Het weer was voor Nederlandse begrippen oké: grijs en regenachtig, maar niet al te slecht. Zonder certificeringen en beperkte ervaring hebben we de boot opgehaald in Rotterdam. De mast was al gestreken, dus het plan zou zijn om door het binnenland naar Almere te varen, over iets dat wij de 'Staande Mastroute' noemen. Een route door Nederland van Zeeland naar Groningen die boten kunnen afleggen met staande masten. Tijdens de reis kom je veel bruggen (40+ alleen al naar Almere) en sluizen tegen.

Gelukkig zou onze wachttijd met gestreken mast beperkt zijn en schatten we dat onze reis ongeveer 1,5 dag zou duren inclusief een overnachting in een haven.

De reis zelf was best cool. Ik was daar puur voor de lol en ervaring, omdat Freek en zijn vader de volledige controle hadden. Het was geweldig om door plaatsen te varen die je normaal alleen vanaf land hebt gezien. Je vervoermiddel is behoorlijk langzaam (12 km of 5 mijl per uur misschien), maar dat geeft je ook voldoende tijd om rond te kijken en van het uitzicht te genieten. Vooral als de angst eindelijk is weggeëbd.

Onze overnachting in een haven vlakbij Leiden was geweldig. We dronken wat wijn en whisky, keken naar een show en aten wat. Ik heb die nacht niet veel geslapen vanwege het snurken, de alcohol en het feit dat drie volwassenen in een vrij kleine hut lagen, maar het was een avontuur.

Na 1,5 dag en in totaal 16 uur varen bereikten we Amsterdam. Omdat Freek en ik daar allebei al meer dan 10 jaar wonen en Freek's vader daar werkt, hadden we een leuke tijd met herinneringen ophalen en elkaar leuke weetjes over architectuur te vertellen. We belden een aantal van onze vrienden die aan het IJ wonen, een Nederlands kanaal, en zij zwaaiden naar ons vanuit hun eigen huis. Het voelde alsof we thuiskwamen na weken vol avontuur.

Om Almere te bereiken, moesten we het Markermeer oversteken, en omdat het de eerste keer was dat ik een meer overstak in redelijk goede omstandigheden, kreeg ik ook mijn eerste ervaring met zeeziekte. Allemaal onderdeel van de reis. Het is ons gelukt om Bolle in haar box te zeilen. Zij was thuis, wij waren thuis. Dit was het begin van ons grote plan. Maar eerst moesten we leren zeilen.